Πηγές Αγίας Βαρβάρας Δράμας

Ένα μικρό σύμπλεγμα από πηγές, ποταμάκια και λίμνες που γύρω του απλώνεται ένα αστικό πάρκο στην άκρη της Δράμας το οποίο αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα της πόλης. Οι Πηγές της Αγίας Βαρβάρας αναφέρονται και ως Πάρκο της Αγίας Βαρβάρας. Παρότι το μέγεθος του πάρκου φτάνει μόλις τα 60 στρέμματα και περιβάλλεται από πολυκατοικίες και δρόμους, πρόκειται για ένα ειδυλλιακό τοπίο με ιδιαίτερα φυσικά χαρακτηριστικά που προσελκύει σπάνια είδη της πανίδας. 

Το πάρκο πήρε το όνομά του από την ομώνυμη εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας που βρίσκεται εδώ και σύμφωνα με την παράδοση, όταν οι Τούρκοι κατακτητές επιχείρησαν να φτιάξουν στη θέση της ένα τζαμί, τα νερά κάλυψαν την εκκλησία και την έσωσαν. Στην περιοχή ανέβλυζαν από πάντα πηγές και είναι περίφημη η περιγραφή της από τον Τούρκο περιηγητή Ελβιά Τσελεμπί που την επισκέφτηκε τον 17ο αιώνα: «Τέτοια περιοχή με πηγές και λιμνούλες δεν υπάρχει ούτε στη Ρούμελη, ούτε στην Περσία, ούτε στο Μπλάχ, ούτε στη Βοθχάρα, ούτε στο Χαρασάν, ούτε στη Γερμανία. 

Από εκατό πηγές αναβλύζουν κρυσταλλένια νερά και από τη μεγάλη δεξαμενή τρέχουν σε μικρότερες». Πράγματι ακόμα και σήμερα υπάρχουν στην περιοχή πολλές πηγές που βγαίνουν από διάφορα σημεία και στη συνέχεια με νοτιοδυτική κατεύθυνση βγαίνουν από τη πόλη και εκβάλλουν μετά από λίγα χιλιόμετρα στο ποταμό Αγγίτη. Στο πάρκο και γύρω από τις πηγές υπάρχουν πολλά σημαντικά διατηρητέα κτίρια της πόλης, ένα αμφιθέατρο, εστιατόρια και άλλα καταστήματα αναψυχής που σου επιτρέπουν να παρατηρείς την ορνιθοπανίδα, που έχει συνηθίσει στην ανθρώπινη παρουσία, απολαμβάνοντας τον καφέ σου.

Η χλωρίδα δεν παρουσιάζει κάποιο μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς η περιοχή έχει διαμορφωθεί σε πάρκο, έχοντας χάσει την αυθεντική της μορφή. Εντούτοις υπάρχουν κάποια ενδιαφέροντα είδη που μπορεί να συναντήσει κανείς. Από τα δέντρα εδώ κυριαρχούν τα μεγάλα πλατάνια που κυριολεκτικά κρύβουν τον ήλιο και ακολουθούν οι υδροχαρείς ιτιές, οι λεύκες, οι κρανιές, οι καρυδιές, τα φυτεμένα μαυρόπευκα και έλατα, οι επιγενείς ψευδακακίες, οι καλαμιές, κ.ά. Από τα υπόλοιπα είδη της χλωρίδας συναντάει κανείς την κληματσίδα Clematis vitalba, τον κισσό Hedera helix, την Cymbalaria microcalyx, την Lactuca saligna, την Aristolochia clematitis, το Arum italicum, την Calystegia sepium, το Symphytum ottomanum και την Torilis africana.

Τα τραπεζάκια από τις γύρω καφετέριες αποτελούν ιδανικό σημείο για την παρατήρηση των πτηνών. Εδώ ζούνε κουκουβάγιες, χουχουριστές και ξεφτέρια, ενώ συχνά καταφθάνουν σταχτοτσικνιάδες. Το νερό και τα δέντρα προσελκύουν πολλά είδη και ιδιαίτερα μικροπούλια. Από αυτά ξεχωρίζουν οι νεροκότσυφες, οι κούκκοι, οι σταχτάρες, οι τσαλαπετεινοί, οι αλκυόνες, οι πευκοδρυοκολάπτες, οι βαλκανικοί δρυοκολάπτες, τα μιλτοχελίδονα, οι νεροκελάδες, οι κιτρινοσουσουράδες, οι σταχτοσουσουράδες, οι τρυποφράχτες, οι κοκκινολαίμηδες, τα αηδόνια, τα ψευταηδόνια, οι καρβουνιάρηδες, οι τσίχλες, οι κοκκινότσιχλες, οι κότσυφες, οι μαυροσκούφηδες, οι βουνοτσιροβάκοι, οι κοκκινοτσιροβάκοι, οι θαμνοφυλλοσκόποι, οι δεντροφυλλοσκόποι, οι χρυσοβασιλίσκοι, οι σταχτομυγοχάφτες, οι γαλαζοπαπαδίτσες, οι καλόγεροι, οι αιγίθαλοι, οι δεντροτσοπανάκοι, οι κίσσες, οι κάργιες, οι καρδερίνες, οι φλώροι, τα λούγαρα, οι κοκκοθραύστες και τα σκαρθάκια.

Η ερπετοπανίδα περιλαμβάνει είδη όπως γραικοβάτραχους, δεντροβάτραχους, φρύνους, αβλέφαρους, πρασινόσαυρες, νερόφιδα και λιμνόφιδα. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι πολλές φορές ανεβαίνουν από τα χαμηλά οι βίδρες, ενώ στις λίμνες έχει αρχίσει να κάνει την περιστασιακή του εμφάνιση ο μυοκάστορας. 

Αυτό που είναι πραγματικά ξεχωριστό είναι ότι μπορεί κανείς να παρατηρήσει στις λίμνες πολλά σπάνια είδη της ιχθυοπανίδας. Καθώς τα νερά συνδέονται με τον Αγγίτη, ο οποίος με τη σειρά του συνδέεται με τον Στρυμόνα, πολλά ψάρια ανεβαίνουν αντίθετα στο ρεύμα και φτάνουν μέχρι εδώ. Από αυτά ξεχωρίζει ένα μικρό ψαράκι, ο στρυμονόγαστρος (Phoxinus strymonicus), το οποίο αποτελεί ενδημικό είδος. Άλλα ψάρια των πηγών είναι η γραμμοβελονίτσα (Cobitis punctilineata), η μπριάνα του Στρυμόνα (Barbus strumicae), τα χέλια (Anguilla anguilla), ο θρακικός ποταμοκέφαλος (Squalius orpheus) και ο βουλγαροκωβιός (Gobio bulgaricus).